Bebeğimin bazı sağlık problemlerinden dolayı hamileliğimin son haftalarında gün aşırı gidiyordum kontrollerime. Yine bir kontrol için 5 Ekim Cumartesi sabahı eşimle erkenden kalktım. Hamile kahvaltımı ettim kahvaltı için tık tık ve düştük yola. Hastanede öncelikle nst cihazına bağlandım. Bebeğimin hareketleri azdı. Sağlık görevlisi bayanlar kontrole geldiklerinde biraz daha bağlı kalmamı daha istenen hareketlenmenin olmadığını söylüyorlardı. Bi sonra ki gelişinde aç olup olmadığımı sordular. Oysa ki bomba gibi bi kahvaltı yapmıştım.
Ama yine de oğlumun hareketi yetersizdi. Gidip çikolata meyvesuyu atıştırmamı söylediler. Gittim yedim ve tekrar nst cihazına bağlandım. Ama yok 15 dk bekledik yine hareket yok. Bayan nst çıktısını bi doktorunuza göstereyim diye çıktığında ben de arkasından gittim doktorum koridorda karşıladı beni ve gel bi bakalım dedi ultrasona girdim. Ekrana bakan doktorum sürpriiiiiiizzzzz bugün alıyorum dedi. O an nemi hissettim. 9 ay boyunca bugünü beklemiştim. Bugüne hazırlanmıştım ama bugün kontrole gelmiştim sözde. Suyum azalmıştı ve bizim ki içeride rahat değildi gelmek istiyordu. Doktorum bugün dediğinde bana bir cesaret geldi hiç heyecanlanmadım. Bilinçaltım beni bugüne hazırlamıştı. Eşim benden daha heyecanlı idi. Bunu farkeden doktorum işlemleri bana anlatmaya başladı. O andan itibaren kendimi bursa acıbadem hastanesinin usta ellerine bıraktım. Yatış işlemleri için zemin kata indik ve bi bayanla odamıza çıktık. Annemlere ve arkadaşlarımıza haber verdik. Odada da nst cihazına bağlandım. O çıktılar sezaryen doğum olmasının gerekçeleri olacaktı. Sonrasında lağman yapıldı ve damar yolum açıldı. Ameliyat kıyafetlerim giydirildi. Bu arada annemler geldi ve ben artık doğuma iniyordum. Ameliyathanede beni karşıladılar ve anestezi uzmanı geldi alev hanım çok tatlı bir bayan bana şimdi adım adım san ne yaptığımı anlatara seni uyuşturacağım dedi. Hiç acımayacak dedi ve gerçekten de öyle oldu. Epiduralin hissini anlatamam bi his var ama acı yok. His olduğu için ben tam uyuşmadan başlayacaklar diye korktum ama öyle olmadı tabi. Bu arada hastabakıcıya eşimi sordum. Gelecek dedi. Birazdan eşimde geldi. Doktorum geldi ve hersey başlamıştı. Kısa bi süre sonra biz eşimle konuşurken biri karnıma olanca gücüyle bastırdı. Olmadı bidaa bastırdı. Eşim acı çektiğimi anladı ve beni oyalamaya çalışırken işte o hayatım boyunca unutamayacağım ağlama sesi duyuldu ve bebeğim yan masada bekleyen hemşire ve doktor masasına götürüldü o andan itibaren gözümü onda hiç ayırmadım. Çocuk Doktorunun hayırlı olsun bebeğiniz çok sağlıklı demesiyle gelen bir rahatlama ve kavuşma anımız. Sonrası malum yukarı çıkışım ailem eşim ve arkadaşlarımla bu mutlu günün tadını çıkardık. Ayağa kalkmam ertesi gün oldu. Çok güzel geçen bir doğumdu. Bursa acıbadem hastanesi 3. Kat çalışanları ve doktorum sayesinde bu mutlu günü hep muhteşem hatırlayacağım. Şimdi sizleri birkaç kare ile başbaşa bırakıyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder